post the last thing you copied

De blondine ging met haar rug tegen een van de vele bomen zitten. Door de takken lag er op deze plaats geen sneeuw. Overal was het behoorlijk koud en op de meeste plaatsen lag er dan ook wel een laagje sneeuw. Ze zat liever gewoon ergens op een stoel, het was dan ook haar eigen keuze om naar buiten te gaan. Echter was het wel mooi om het zonlicht door de takken van de bomen te zien vallen, ook was het mooi hoe de sneeuw het zonlicht weerkaatste. Dit gaf een mooi glinsterend effect aan het witte spul. De schaduw van de takken viel over haar gezicht, een tak precies voor haar ogen. Rustig sloot ze haar blauwe kijkers en genoot van de frisse lucht die in het bos hing. Het was fijn om zo nu en dan even rust te hebben, haar leven was dan ook regelmatig behoorlijk druk. Als model moest ze toch regelmatig shoots doen om haar baantje te kunnen behouden. Ook was het belangrijk dat ze tijd doorbracht met haar pokémon. Niet alleen om een goede band op te bouwen maar ook om te trainen voor contests. Als ze een echte coördinator wilde worden zou ze toch wel mee moeten gaan doen met contests, als ze die wilde winnen zouden haar pokémon toch wel goed moeten worden getraind. De blondine pakte de pokébal van haar pokémon. De eerste gooide ze in de lucht, een zwarte pokémon met gele markering kwam er uit. Alpha haar Umbreon, rustig kwam de pokémon naast haar onder de boom liggen. Uit de volgende bal kwam een geel oranje pokémon die geschrokken van de kou een heel eind omhoog sprong. Met zijn lange poten kwam Epsilon een heel eind de lucht in. Hierna ging de Rachu met gesloten ogen tegen een andere boom aangeleund staan. Uit de derde pokébal die ze opende kwam een Charmander. Meteen sprong de kleine pokémon bij Cevella op schoot. Bèta hield blijkbaar niet van de kou die er in het bos hing. Ze gooide de vierde pokébal de lucht in waarna er een oranje vosje verscheen. Luid geeuwde de pokémon waarna ze aan de andere kant naast de blondine ging liggen. Geen van haar pokémon had er blijkbaar zin in om in de sneeuw te spelen. Al haar pokémon leken meer zin te hebben in slapen dan plezier maken. Rustig sloot Cevella haar ogen ook, dan maar even slapen.

Midden in de nacht werd de blondine wakker. Doordat haar pokémon inmiddels alle vier om en op haar lagen had ze het niet koud gehad. Het was nog redelijk licht op de plaats waar ze stonden door de grote vlam op Bèta's staart. Luid geeuwde Cevella waardoor alle vier de pokémon uit hun slaap wakker werden en haar aan keken. Vrolijk lachte het meisje om de blikken van de vier pokémon. Alle vier hadden een aparte blik, nieuwsgierig of wat bezorgd. De Charmander kroop van haar schoot af en de Raichu ging ook van haar voeten af waar hij op was gaan liggen. Langzaam stond ze op waarna ze zich helemaal uitrekte. Van de sneeuw op de grond maakte ze veen bolletje. De blondine gooide de sneeuwbal richting haar pokémon. Geschrokken sprongen de meeste opzij. Iota kreeg de bal tegen haar kop, meteen blafte de Vulpix geschrokken. De Umbreon sprong opgewonen in het rond, blijkbaar had Alpha nu wel zin in een sneewballen gevecht. De Raichu keek haar uitdagend aan terwijl hij lichtelijk op zijn poten op en neer draaide. De Vulpix was blijkbaar uitgedaagd door de sneeuwbal tegen haar kop en stond klaar om de volgende te ontwijken. Bèta kwam snel haar kant op gerend en verstopte zich achter een van haar benen. Die had blijkbaar geen zin om sneeuwballen te gaan ontwijken. Snel maakte Cevella nog een sneeuwbal en gooide deze richting Epsilon. Met een sprong en een salto sloeg de sneeuwbal tegen de grond met zijn staart. Mooie actie was dat van haar pokémon, prima voor contests onder andere. De volgende sneeuwbal gooide ze naar de Umbreon, die deze ontweek door sierlijk een buiging te maken. Een volgende sneeuwbal gooide ze naar de Vulpix die door een kleine Ember te doen de sneeuwbal voor haar neus liet smelten. Slimme actie die niet al te veel moeite kostte. Snel boog de blondine weer om nog een sneeuwbal te maken, zodra ze deze gooide werd hij echter opgevangen door een andere pokémon. Het was een witte pokémon met een blauwe kap op zijn kop. Uit de blauwe kap staken twee oranje stukken. Cevella had de pokémon nog nooit gezien, maar hij leek mee te willen spellen. Met een vrolijke lach op haar gezicht gooide ze nog een aantal sneeuwballen richting de vier pokémon tot iedereen moe was. De Ralts was inmiddels al aan de kant gaan zitten samen met Iota, de twee hadden het na een tijdje wel gezien, ze waren er te moe van geworden. Alpha en Epsilon gingen echter nog wel een tijdje door met ontwijken. Ze plofte op de grond en legde haar hoofd tegen de boom aan. Alle pokémon, inclusief Bèta die wakker was geworden, gingen om haar heen liggen. Rustig pakte ze haar pokédex en bekeek welke pokémon daarnet zo vrolijk met hun had meegedaan. Het apparaatje vertelde dat het een Ralts was, echter op het plaatje had deze een andere kleur. Dat moest dus betekenen dat die Shiny was. Cevella had altijd al een Shiny pokémon gewild, ze waren zeldzaam dus was er ook nog nooit een in het wild tegengekomen. Wel had ze een paar keer een Shiny pokémon van een trainer gezien. Laatst nog een Shiny Umbreon in een pokémoncenter. Door die pokémon had ze ook meteen de nadelen van zeldzame pokémon gehoord. De Umbreon was gevangen geweest door Team Rocket, en was daarna voor veel geld echter teruggekocht. Team Rocket was duidelijk uit op Shiny pokémon aangezien die veel geld opbrachten. Bah ze had een hekel aan die mensen. Pokémon waren geen geld middelen, het waren levende wezens. Ze hebben net zo goed een ziel als dat mensen hebben, dus waarom zou je ze zo veel anders behandelen. Dat was gewoon niet menselijk meer.

Na een tijdje stond ze op en keek ze de pokémon, zo ver dat mogelijk was, aan. Hij leek haar een vriendelijke en leuke pokémon, plus dat hij ook nog eens erg mooi was. "Weet je wat Ralts ik ga jou vangen," zei ze waarna de pokémon meteen opsprong. Met zijn hand wenkte hij haar dat hij zich niet zou laten vangen zonder een gevecht. Een glimlach verscheen op Cevella's gezicht, ze hield wel van wat pit. "Alpha jij gaat me helpen met dit gevecht," de Umbreon stond rustig op waarna ze tegenover de Ralts ging staan. Ze was klaar om het gevecht aan te gaan met hem. Cevella hoopte dat ze deze pokémon zou kunnen vangen, waarschijnlijk zou het voor hem zelf ook een heel stuk fijner zijn. Al het licht dat ze nog steeds hadden was de vlam op Bèta's staart en het licht van de maan dat door de bomen viel. Toch viel de blauwe kap van de pokémon nog behoorlijk op. Ook Alpha zelf was duidelijk zichtbaar door de lichtgevende gele ringen op haar lichaam.