Take it easy [&Alloira]

Ashei zakte neer op het gras en nam een hap van haar appel. Kauwend richtte ze haar blik op de hemel. In ieder geval scheen de zon en waren er redelijk weinig wolken vandaag, het was iets. Zuchtend nam ze nog een hap van haar appel. Ze verveelde zich dood. Misschien was dat ook wel haar eigen schuld omdat ze hier nu gewoon niks zat te doen, maar dat terzijde. Ze gooide het beetje wat nog over was van de appel weg het gras in en plofte met haar rug op het gras, zodat ze nu lag. Misschien was slapen wel gewoon het beste.

Met behulp van een stuk touw liet het witharige meisje zich langs de rand van het schip naar beneden glijden. Haar grip op het touw was immers niet zo stevig als had gemoeten, en al snel gleed ze sneller naar beneden dan de bedoeling was. Toen het schuren van het touw langs haar handen te hard brandde liet ze los, waarna ze in het ondiepere stuk van de oever waar ze aangelegd hadden viel. ''Auch,'' kreunde ze zachtjes. Misschien had ze beter op het schip kunnen blijven..

Besluitend toch wat met haar leven te gaan doen na het levenloos in het gras liggen, liep ze toch maar weer terug naar het schip. Het was niet alsof ze wist waar ze anders heen zou moeten gaan namelijk. Toen het schip in zicht was, was dat echter niet het enige wat ze zag. Een witharig meisje was bezig van de boot af te klimmen, tot ze in het water viel. Ashei rende het laatste stukje snel erheen. ''Gaat het?'' Vroeg ze met een glimlach, terwijl ze zich voorover boog en haar hand uitstak.

Bij het horen van een stem keek ze iet wat geschrokken op. Haar heldere ogen, die normaal blauwe waren, veranderde langzaam in de kleur roze. Ogen hebben die veranderen naar de kleur van je stemming waren niet altijd even leuk. Sterker nog, het was redelijk vervelend.
Het witharige meisje knikte en pakte de hand van het meisje voor haar. "Dankjewel," mompelde ze zachtjes.

Het meisje pakte haar uitgestoken hand vast en mompelde zachtjes een bedankje. Ashei grinnikte even en trok haar overeind. Wat opmerkelijk aan het witharige meisje voor haar was was dat haar ogen net nog blauw waren, maar nu een roze kleur hadden aangenomen. Ze had haar redelijk vaak op het schip rond zien lopen, maar nooit van dichtbij genoeg om dit te kunnen opmerken. Nu ze erover nadacht wist ze haar naam niet eens. ''Ah, sorry, maar wat was je naam ook alweer? Ik ben Ashei.''

Gelukkig wist ze haar evenwicht te bewaren toen het meisje haar omhoog trok. ''I-Ik ben Miwa,'' piepte ze snel. Ze schaamde zich nog steeds voor wat er net gebeurd was.

- Kort maar yolowaterpolo ~ ;D